Στις 17 Ιανουαρίου η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη του Αγίου Αντωνίου του Μεγάλου, που θεωρείται ο αρχηγός του μοναχικού βίου. Γεννήθηκε το 251 μ.Χ. Ήδη από την παιδική του ηλικία εκδήλωσε πλούσια εσωτερικά χαρίσματα. Οι γονείς του ήταν ευσεβείς και πλούσιοι χριστιανοί. Σε ηλικία 20 ετών ο Αντώνιος και η μικρότερη αδελφή του ορφάνεψαν από τους γονείς τους. Τότε ο ίδιος αποφάσισε να μοιραστεί όλα τα υπάρχοντα και τη γονική του περιουσία στους φτωχούς, εγκατέλειψε την τύρβη του κόσμου και αναχώρησε για την έρημο, έχοντας αφήσει την αδελφή του στις φροντίδες ενός παρθεναγωγείου.

Επί είκοσι χρόνια αντιμετώπισε απίστευτους πειρασμούς. Νύχτα και ημέρα έκανε ασκητικούς αγώνες, με τους οποίους νέκρωνε τα σκιρτήματα των παθών, έφτασε στον βαθμό της απάθειας, υπερβαίνοντας τα όρια της ανθρώπινης φύσης. Οι ενάρετες πράξεις του έγιναν γνωστές και έφεραν πλήθος μαθητών, έτσι ώστε η έρημος μεταμορφώθηκε σε πόλη. Σ’ αυτή την «πόλη» ο Μέγας Αντώνιος ήταν ο νομοθέτης και ιδρυτής του μοναχικού βίου. Στην έρημο γνώρισαν τον Άγιο Αντώνιο ο Μέγας Βασίλειος και ο Μέγας Αθανάσιος. Μάλιστα ο Μέγας Αθανάσιος συνέγραψε τον βίο του Αγίου Αντωνίου του Μεγάλου.

Έζησε 105 χρόνια και έναν χρόνο πριν τον θάνατό του έλαβε μέρος στον αγώνα της Εκκλησίας ενάντια στην αίρεση του Αρείου, ερχόμενος σε ανοικτή διαμάχη με τους αιρετικούς στην Αλεξάνδρεια.

Ζώντας έτσι, έγινε πρότυπο αρετής και κανόνας των μοναζόντων. Παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο στις 17 Ιανουαρίου του 356 μ.Χ.

Μετάφραση: Πένκα Βέλεβα