“Kadın deyince Cemal Süreyya’ya sığınırım: “Bir kadını ortadan ikiye böl, yarısı annedir, yarısı çocuk, yarısı sevgili, yarısı aşk...” diye konuşmasına başlayan ülkemizin değerli şairelerinden olup Kırcali’nin Kobilyane köyünde, Rodopların kuçağında yaşayan Habibe Ahmetova, tüm filosoflara meydan okurcasına 8 Mart Dünya Kadınlar Günü nedeniyle düşüncelerini birer birer aktardı. “Beklentiler,umutlar,sevgi, kardeşlik ve dostluk egemen olsun diye, topluca güzel yaşamamız için...Dünya, hayat, ömür, bir avuç içi kadar küçücük ve kainata sığımayacak kadar büyük. Seviyoruz ve sevildiğimiz inancıyla yaşıyoruz, kah ağlıyoruz, kah gülüyoruz, kah üzülüyoruz, kah seviniyoruz,ama yaşıyoruz,yaşamalyız da, severek,yüreğimiz sevgi dolu! Nice sevgilere, nice 8 Mart’lara, nice güzelliklere, huzur ve barış olsun diye!

 Mutluluk

Mutluluk ne mi?.....
Sıcacık bir ekmek
Kendi soğuğuna titreyen kar
Suyu eşiğinden akan pınar
Gülümsiyen bir yüz

Mutluluk ne mi?..

Çok yakın ,
ve bir o kadar da uzak
Yemyesil bir bahar
Sararmış-solmuş
...bir yaprak
Birbirine uzatılan
Aşk dolu iki el...
Mutluluk ne mi?
S o r m a y ı n
O anlaşılması

güç bir sey.

 *** ***  ****  ******

  Rodop kadını

Senin gözlerin mavi

Tıpkı gökyüzü rengi
Senin ellerin kınalı

bu renk altın tütün rengi

Senin sözlerin içli
lekesiz gönlünün ahengi

Senin bakışın sımsıcak

 kalbinden çıkıp gelen sevgi
Senin fistanın al-güllü
İnce dokunmuş ipeği
Sen Rodop kadınısın

Bu yerlerin  solmayan

En güzel çiçeği…