Ένα από τα καυτά θέματα της τελευταίας εβδομάδας ήταν ο θάνατος ενός αγοριού τριών χρονών του οποίου η κατάσταση υγείας επιδεινώθηκε γρήγορα και δεν τα κατάφεραν να σώσουν τη ζωή του παρά το ότι οι γονείς του απευθύνθηκαν σε τρία νοσοκομεία της πρωτεύουσας που έχουν παιδιατρικά τμήματα. Το συμβάν προκάλεσε έντονες κοινωνικές συζητήσεις και αντιδράσεις και οδήγησε στην απόλυση των διευθυντών των τριών νοσοκομείων.
Αν και στην Σόφια υπάρχουν νοσοκομεία με παιδιατρικά τμήματα αντιμετωπίζουν προβλήματα όπως η έλλειψη προσωπικού που οδηγεί σε βάρδιες με πολλές υπερωρίες και συνήθως οι νοσοκόμες είναι έμπειρες αλλά έχουν περάσει την ηλικία συνταξιοδότησης. Τα νοσοκομεία είναι αρκετά εξοπλισμένα αλλά έχουν μικρή χωρητικότητα στα επείγοντα και συχνά δεν καταφέρνουν να βοηθήσουν σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης. Εδώ και καιρό συζητιέται η δημιουργία Εθνικού Παιδιατρικού Νοσοκομείου αλλά ακόμα δεν έχει αποφασιστεί η οικοδόμησή του.
Δυστυχώς όλα αυτά τα προβλήματα έχουν σαν αποτέλεσμα άδικες και επιθετικές κριτικές κατά των παιδίατρων κάτι που αποκαρδιώνει τους ανθρώπους που έχουν αφιερώσει την ζωή τους στην θεραπεία των άρρωστων παιδιών.
«Για μένα και τους συναδέλφους μου το άρρωστο παιδί βρίσκεται στο κέντρο του κόσμου μας, λέει η γιατρός Ζάνα Στάνεβα, παιδίατρος εδώ και 45 χρόνια πρώτα στην Βράτσα και μετά στην Σόφια. Όλες οι προσπάθειές μας είναι για αυτά τα παιδιά και τους γονείς τους. Όλοι μας προσπαθούμε να βελτιώνουμε συνεχώς την κατάρτισή μας, τις μεθόδους διάγνωσης και θεραπείας, τον εξοπλισμό, θέλουμε να είμαστε χρήσιμοι όσον αφορά την μεταρρύθμιση του συστήματος για να μπορεί κάθε παιδί να έχει πρόσβαση στην ιατρική περίθαλψη. Δυστυχώς όμως εδώ και 30 χρόνια τα πράγματα δεν έχουν καλυτερεύσει και όλο και περισσότεροι νέοι προτιμούν να αναχωρήσουν για το εξωτερικό ή αν μένουν στην Βουλγαρία αποφεύγουν την παιδιατρική σαν ειδικότητα».
Τα στοιχεία της Ένωσης Παιδιάτρων Βουλγαρίας δείχνουν πως στην χώρα μας εργάζονται 1 400 παιδίατροι πολλοί όμως από αυτούς έχουν περάσει το όριο συνταξιοδότησης και σε 10 χρόνια η χώρα μας αναμένεται να αντιμετωπίζει ακόμα μεγαλύτερη έλλειψη προσωπικού σ’ αυτόν τον τομέα.
«Η παιδιατρική απαιτεί πολύχρονη και βαριά εξειδίκευση αλλά οι αμοιβές δεν είναι ιδιαίτερα υψηλές, λέει η κυρία Στάνεβα. Αν και δεν πρόκειται για επάγγελμα αλλά για λειτούργημα οι γονείς συχνά αντιδρούν συναισθηματικά, κάτι που είναι λογικό μιας και τα παιδιά είναι ότι πιο σημαντικό σε μια οικογένεια και μπορούν να φτάσουν σε ιδιαίτερα επιθετικές χειρονομίες. Ειδικά στις μικρότερες κατοικημένες περιοχές υπάρχει έλλειψη προσωπικού, εξοπλισμού, γιατρών που να εκπαιδεύουν τους νεοπροσληφθέντες, τα προβλήματα σε εθνικό επίπεδο πληθαίνουν».
Η σωτηρία ανθρώπινων ζωών είναι δύσκολη υπόθεση και μια κοινωνία δεν μπορεί να ελπίζει μόνο στην φιλανθρωπία των πολιτών της και σε εθνικούς εράνους. Το σύστημα Υγείας πρέπει να μεταρρυθμιστεί επειγόντως και να υπάρχουν ενημερωτικές καμπάνιες για τους γονείς για το πώς αυτό λειτουργεί.
«Δυστυχώς σπάνια συναντάω γονείς οι οποίοι να γνωρίζουν τις υποχρεώσεις του παιδιάτρου τους, λέει η κυρία Στάνεβα. Οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν τι θα πει επείγουσα ανάγκη και ποια περιστατικά θεωρούνται επείγοντα. Οι προσωπικοί γιατροί πρέπει να είναι σε θέση να ανταποκρίνονται στις ανάγκες των ασθενών τους όλο το εικοσιτετράωρο. Αν δεν μπορούν να αντιδράσουν τότε έχουν συμβάσεις με κλινικές όπου υπάρχει παιδίατρος σε βάρδια. Τμήματα για επείγοντα περιστατικά έχουν όλα τα νοσοκομεία και όταν υπάρχει κίνδυνος για την ζωή του ασθενή εκεί υπάρχει έτοιμο προσωπικό για να αντιμετωπίσει την έκτακτη ανάγκη».
Φωτογραφίες: αρχείο
Επιμέλεια και Μετάφραση: Αγάπη Γιορντανόβα
